معنی اسم ارغوان

احتمالا خیلی از ما شعر زیبای ارغوان هوشنگ ابتهاج را شنیده‌ایم و شاید هم گاهی زیر لب زمزمه‌اش هم کرده باشیم. اما شاید افراد کمی بدانند پشت این شعر دل‌انگیر چه داستان زیبایی مستتر باشد.
قبل از اینکه به داستان هوشنگ ابتهاج بپردازیم، بهتر است بگوییم که در افسانه‌ها آمده، ارغوان درختی است که جبرئیل در قالب و هیبت این درخت بر حضرت موسی نازل شد. درخت ارغوان از خانواده پروانه‌آسا است و این درخت بنفش رنگ مایل به قرمز در اول بهار می‌روید و گل‌هایش زودتر از برگ‌هایش در می‌آید و دارای شاخه‌های متقابل است.
شاعران بسیاری از جمله حافظ و فردوسی از رنگ ارغوان برای توصیف رنگ عظمت خدا و یا رنگ لب یار و هرازگاهی از ارغوان برای نشان دادن بهار استفاده کرده‌اند.
امیر هوشنگ ابتهاج شاعر معاصر ایرانی در زندان با درخت ارغوان خود درد دل کرده است.
ارغوان، شاخه همخون جدا مانده من، آسمان تو چه رنگ است امروز؟ آفتابی‌ست هوا؟ یا گرفته‌ است هنوز؟ من در این گوشه که از دنیا بیرون است، آفتابی به سرم نیست، از بهاران خبرم نیست، آنچه می‌بینم دیوار است، آه این سخت سیاه آن چنان نزدیک است که چو بر می‌کشم از سینه نفس، نفسم را بر می‌گرداند.
هوشنگ ابتهاج خانه‌ی را در دهه‌ی ۳۰ در خیابان کوشک تهران خریداری کرد. در این خانه یک تنه‌ی درخت خشک شده‌ی ارغوان وجود داشت که بعضی از دوستان ایشان پیشنهاد دادند که درخت را قطع کند و به جایش گیاهان دیگری بکارد. اما استاد این کار را نکرد و با تمام وجودش به درخت رسیدگی کرد، تا اینکه ارغوان دوباره جان تازه به خود گرفت و رنگ سبز از گوشه و کنار درخت پدیدار گشت.
بعد ها این درخت تبدیل به درخت قدرتمندی و کبیری شد که دیگر برای استاد هوشنگ ابتهاج یک درخت نبود، بلکه تبدیل به سمبل خانواده و وطن گشت که بعد ها استاد از درخت ارغوان به عنوان یکی از اعضای خانواده خود نام برد همچنین فرزندان استاد با این درخت  قد کشیدند و بزرگ شدند، طوری که استاد زمانی که تصمیم گرفت به دلیل مهاجرت از ایران خانه را بفروشد، چشمش به درخت ارغوان افتاد و از جلال آن خجالت کشید و نظاره گر سوی دیگری شد.
نظرتون در رابطه با این اسم زیبا چیه؟ دوسش دارین؟